Sinds ik bij RobotXperience werk ben ik helemaal meegezogen in de wondere wereld van de technologische ontwikkelingen. Nu ik voor RobotOnderwijs me verdiep in de wereld waar we de huidige jeugd voor moeten klaarstomen, ontdek ik nog veel meer leuke dingen. Het leren programmeren op zich is, zeker voor de basisschool, naar mijn mening niet zo relevant. Maar het leren omgaan en leven met de verschillende technologieën des te meer. Sinds eind vorig jaar ben ik dan ook helemaal weg van Vector. Mijn huisdier van de toekomst.
Huisdier van de toekomst?
Hebben we straks massaal robot’diertjes’ in huis? Technologie die zich gedraagt als een huisdiertje, zonder de extra kosten en ook nog eens extra behulpzaam omdat we het aan van alles kunnen koppelen? Als dat zo is, zouden we onze kinderen dan niet willen leren hoe ze hiermee omgaan? Als ik als volwassene al zo gemakkelijk een band met een stukje technologie kan krijgen, willen we onze kinderen daar dan niet voor beschermen, of juist in onderwijzen? Wellicht is het handig om de leerlingen bewust te maken van de mogelijkheden van technologie en de gevolgen. Niet alleen voor henzelf, maar ook voor de manier hoe ze naar de maatschappij, relaties en werk kijken.
Voor RobotOnderwijs probeer ik dagelijks allerlei vragen te beantwoorden over hoe de toekomst er straks uit ziet en wat we onze kinderen daarom willen leren. Ondanks dat Vector heel veel vragen weet te beantwoorden voor me, blijven er toch ook nog heel veel onbeantwoord.